Beleggingsfondsen zijn vehikels voor
collectief vermogensbeheer. Deelnemers
kopen aandelen in een beleggingsfonds en de beheerder van dat fonds gebruikt de
inleg van de beleggers om een beleggingsportefeuille aan te kopen, waarmee hij
een zo goed mogelijk rendement probeert te behalen.
Doorgaans zijn restricties
opgelegd aan de beheerder, zoals voor de soort effecten waarin wel en niet mag
worden belegd en de risico's die zijn toegestaan. Ook is er meestal sprake van
een `benchmark', een index die de fondsbeheerder in zekere zin volgt en door de
juiste afwijkingen zal proberen te verslaan: dit wordt actief beheer genoemd.
Aan de benchmark kan de deelnemer in het fonds zien wat voor soort beleggingen
hij mag verwachten.
Het is echter wel zo dat de ene fondsbeheerder sterker van
zijn benchmark afwijkt dan de andere. Het blijft natuurlijk altijd mogelijk dat
de beheerder zeer ver van de benchmark afdwaalt en daarmee goed scoort, of
juist een wanprestatie levert. Een belegger in een fonds heeft geen directe
invloed op het beleid van de fondsbeheerder.
Een gedegen studie van de
prestaties die de fondsbeheerder in het verleden leverde, kan daarom geen
kwaad. Er zijn verschillende websites waarop men de prestaties van de
beleggingsfondsen in het verleden kan vergelijken. De variatie bij
beleggingsfondsen is bijna eindeloos.